30 juni jl. was het eindelijk zover: het eerste trainingsweekend voor de pupillengroep van Robbert en Edwin. Bijna de hele groep was present en meldde zich op vrijdagmiddag op de camping in Epe. Waar de week voorafgaand aan het kamp nog met angst op weeronline werd gekeken, bleek het weer uiteindelijke perfect te zijn dit weekend!
Vrijdag startte natuurlijk met het opzetten van de tenten, altijd een hilarisch moment! De kinderen allemaal een popup tent, dus lekker makkelijk. Robbert had het zichzelf wat moeilijker gemaakt door nog echt een tent op te moeten zetten…. Zoals gezegd altijd leuk om naar te kijken!
Om 18:00 uur hebben we lekker met elkaar gegeten en na het eten om half acht de allereerste training: Lekker een uurtje rustig losfietsen door de bossen van Epe en omgeving. Hoewel rustig? Uiteindelijk zijn we iets langer dan een uurtje onderweg geweest en stond er 31 km op de teller. Oei als dat de voorbode is van de intensiteit van alle trainingen… dan gaat het nog zwaar worden!
Zaterdag 1 juli start met regen. Gelukkig hadden we een enorme grote partytent mee, zodat we daar perfect met elkaar konden ontbijten. Na het ontbijt was het regenen overgegaan in miezer. Wat doen we? Er lijken droge periodes te zijn, maar tot 16:00 uur ook kans op af en toe een bui. Programma omgooien en de fietstraining van deze ochtend vervangen we voor een looptraining op de zeer heuvelachtige heidevelden van Epe. Van 10:00 tot 11:30 de zwaarste looptraining van dit seizoen tot nu toe. Heuvelop en heuvelaf, trap op en trap af. En dat vele malen achter elkaar. Terug op de parkeerplaats was het echt stil…… Wauw! Robbert en Edwin hadden de kinderen voor het eerst STIL. Blijkbaar was het zwaar!
Deze aangename rust was van korte duur. Terug op de camping en een lunch verder, schieten de kinderen ineens allemaal weer in de “AAN”-stand…. Tijd dus voor een tweede training: dit keer op de camping zelf! Schaatssprongen en elastieken. Hierbij de hulp van Jack, zijn eerste ervaring als hulptrainer… je kunt er niet jong genoeg mee beginnen om het trainersvak te leren! En de kids? Die vonden het leuk om te zien welke sprong- en krachttrainingen Jack allemaal liet zien. Dat gaf Robbert en Edwin een goed gevoel en dat kwam ook erg goed uit! Want er moest nog een heel avondspel worden klaargemaakt! Jack maakte de zware middagtraining af met de groep en Robbert en Edwin verdwenen de hei op. Klaar voor zaterdagavond!
Na anderhalf uur buffelen door Robbert en Edwin, was een groot grasveld (van 50 x 100 meter) aan de voet van de heidevelden omgetoverd in? Ja in wat? Speeltuin? De groep weet nog van niets, behalve dan dat er een avondactiviteit is en de trainers spoorloos zijn. Gelukkig zijn de kinderen in goede handen van Jessica, de steun en toeverlaat. Zonder Jessica geen ontbijt, sterker nog zonder Jessica helemaal geen eten. Dat moet je namelijk niet aan die twee mannen overlaten…. Nou dankzij Jessica en ook dankzij een uitstekend verzorgde BBQ met heerlijke burgers (dank je wel Andries!!) zijn de kinderen weer op krachten gekomen voor het avondspel: EXPEDITIE ROBINSON!!
Kamp Noord tegen Kamp Zuid. Geel tegen Rood! Welke groep mag zich Robinson groep van DIJC noemen een jaar lang? Alles moesten de groepen uit de kast trekken, van de evenwichtsproef, de vuurproef, fysieke proeven tot aan de beruchte eetproef, maar ook hoofdbrekers ontbraken niet in het spel. Met als doel om uiteindelijke twee pijlen te kunnen verdienen per kamp en te kunnen gaan pijl-en-boog schieten. Als eerste in de roos, dan ben je de winnaar! Ongekend spannend gingen Noord en Zuid bijna het hele spel zij-aan-zij! Zuid haakt uiteindelijk af bij de fysiek zware proef, toen een enorm zware kabel (touw) van een kg of 20 door de het kamp over de zware heuvels van Epe moest worden vervoerd. En de kabel mocht de grond natuurlijk niet raken… Noord was hierin het snelste. Uitgeput kwam Noord terug op het terrein en startte met een voorsprong om een puzzel te maken, die ze onderweg (met het touw sjouwen) nog ergens verstopt in een zak op de route moesten opsporen en ook nog moesten meesjouwen.
Puzzel klaar? Dan stond er op de puzzel een raadsel. Raadsel oplossen, maar pas op: Fout antwoord: strafronde rennen over het grote veld…. Bij de tweede poging hadden zowel Noord als Zuid het raadsel opgelost. Echter had Noord een voorsprong opgebouwd en was inmiddels al begonnen met de laatste proef: Boogschieten.
Tsja en dan blijkt dat boogschieten best wel lastig is! Die roos, die raak je niet zomaar. Dus de mooie voorsprong die Noord had opgebouwd, verdween als sneeuw voor de zon…. Of in schaatstermen te blijven… te hard gestart, benen opgeblazen (zuur komt uit de oren) en je tegenstander komt in de laatste bocht net onderdoor. Zo ook hier, want na heel veel schieten door Noord en Zuid, is het raak…. Zuid schiet in de roos. Zij mogen zichzelf DIJC Robinsons 2023 noemen, waarbij natuurlijk een wisselbeker hoort! Gefeliciteerd kamp Zuid! En bedankt kamp Noord, bikkelhard gestreden allemaal!
Ja en voor je het weet is het allemaal al weer bijna voorbij, maar niet voordat er nog op zondagochtend keihard wordt getraind. Nog eenmaal de fiets op met een straf windje tegen op weg naar de Hoge Duvel. Een gemene klim prachtig liggend in de kroondomeinen. Daar aangekomen, na een ritje van 17km, is het de bedoeling om deze gemene klim van 800 meter, vijf maal volle bak op te sprinten… Auw en de benen deden al pijn. Nog eenmaal vijf keer afzien… Tenminste dat denkt iedereen. Na vijf heftige “sprints” is het tijd om terug te keren richting de camping. Maar ja, zoals het een goede trainer betaamt verzint deze natuurlijk nog een kleine funny…. Want de cursus omgaan met teleurstellingen bevatte ook nog een klein ommetje met een dubbele beklimming van De Knobbel. De zuidkant is slechts 450 meter maar wel redelijk steil…. En daarna nog even de noordkant van anderhalve kilometer. Aauuwwww. Het was toen nog maar een klein stukje naar de camping, maar sommigen zaten de laatste meters achterstevoren op de fiets…. Want terug toch ruim 52 km op de teller. Voor de meesten was dat alleen al een record! Knap gedaan allemaal!
Dan lijkt het einde nu toch echt in zicht. Na een goede lunch, was het dan toch echt tijd om de spullen op te breken en in te pakken om hierna af te sluiten met een potje trefbal! Om half vijf werd iedereen weer opgehaald, vermoeid maar zoooo gaaf! Volgend seizoen gaan we weer, want wat was dit leuk!
Dank aan iedereen die hieraan heeft meegeholpen. En nu op naar de winter om waanzinnige PR’s te scoren!
